is dit een computerscherm?
Dit gaat nog een stapje verder, eigenlijk een hele grote stap. Is dit de manier waarop we in de toekomst computers gaan gebruiken? Het ziet er in ieder geval heel handig uit.
labels: business, communicatie, gebruikers
labels: emotie
labels: communicatie
Achteraf bekeken, kan ik geen enkele grote verandering vinden uit het voorbije jaar die ik nu als ‘negatief’ zou bestempelen of ongedaan zou willen maken, integendeel!
Hoe sta jij tegenover de veranderingen in jouw leven? Zijn er voor jou het voorbije jaar belangrijke dingen veranderd?
Ik heb hier een digitale versie van ‘Who moved my cheese’ voor jullie gezet. Geniet ervan!
labels: gebruikers
Hebben jullie soms ook het gevoel dat je niet genoeg tijd hebt? En dat de tijd steeds sneller gaat?
Ik ook. En daarom ging ik onlangs naar een lezing met als titel ‘Ik heb geen tijd meer’. Philippe Vandevorst (de drijvende kracht achter Thimoteus) sprak een hele avond over tijd en over hoe we anders met tijd zouden kunnen omgaan.
Philippe vertelde heel enthousisast over zijn eigen zoektocht naar ‘meer tijd’. Hij leidde ons doorheen de avond langs verschillende interessante invalshoeken om naar tijd te kijken: de quantumfysica, de multi-dimensionele wereld, de relatie tussen onze zintuigen en tijd, ons eigen tijdslichaam en de logische niveaus.
Omdat ik in één post niet dieper op al deze aspecten in kan gaan, kies ik er eentje uit om jullie wat meer over te vertellen, namelijk de relatie tussen onze zintuigen en de tijd.
Zoals jullie allemaal weten, hebben we vijf verschillende zintuigen. In onze Westerse wereld is in het algemeen onze visuele kant het meest ontwikkeld. Daarmee bedoel ik niet dat we beter kunnen zien dan horen of ruiken. Maar dat we gewoon zijn om heel veel visuele prikkels te krijgen en te verwerken, en dat we ons minder op ons gehoor en ons gevoel baseren tijdens ons dagelijks leven.
Nu is het zo dat zien sneller gaat dan horen en heel veel sneller dan voelen. Het kost dus meer tijd om te voelen wat er in je leeft dan om te zien wat er rondom jou leeft. En in onze huidige maatschappij worden we overspoeld door visuele input, denk maar aan TV en de meeste reclame. Allemaal sterk visuele prikkels die ons tonen wat we nodig hebben en hoe we moeten leven. En door die constante stroom van visuele prikkels, nemen we dus minder en minder de tijd om te voelen wat we echt nodig hebben.
Philippe’s lezing was dan ook een betoog om wat meer tijd vrij te maken om het leven niet alleen te zien, maar ook te horen, proeven, ruiken en voelen. En om zelfs tijd te maken om ons te vervelen. Want op zulke momenten ‘herkauwen’ we het leven en zijn we zonder er ons bewust van te zijn bezig met de belangrijke dingen in ons leven.
Om datzelfde besluit toch nog even te verwoorden in functie van de logische niveaus vanuit NLP (waarover later meer): Door meer te voelen wat belangrijk voor je is, waar je naartoe wil en wie je in weze bent, zul je ook meer rust vinden in je omgeving en in de dingen die je elke dag doet.
labels: nlp
labels: brein
labels: business
labels: gebruikers
labels: business, communicatie, motivatie
Op zich zijn dit al twee heel interessante vragen om eens voor jezelf over na te denken. Als je ze combineert en in een grafiekje stopt, wordt het nog interessanter en krijg je het zogenaamde Johari model. Dit model werd ontwikkeld door Joseph Luft en Harry Ingham (vandaar de naam Johari) en het geeft weer hoe iemand zichzelf ziet in relatie tot anderen.
Zoals je op de bovenstaande figuur ziet, wordt op een Johari schema grafisch voorgesteld hoeveel je van jezelf kent en hoeveel anderen van jou weten. Daardoor ontstaan vier gebieden (groen, oranje, paars en bruin in mijn voorbeeld) die ons veel over onszelf vertellen.
Zo zie je in deze grafiek bijvoorbeeld iemand voorgesteld die zichzelf helemaal niet goed kent maar wel heel open is naar anderen toe. Daardoor kennen andere mensen hem of haar vaak beter dan hij of zij zichzelf kent. Het ‘blinde’ gebied is het grootst.
Je kan je blinde gebied verkleinen door feedback over jezelf te vragen aan de mensen rondom jou (vrienden, collega’s, …). Het klinkt misschien een beetje raar om feedback over jezelf te vragen aan anderen, maar ik ken iemand die zich daar niets van aantrok en deze oefening voor zichzelf uitvoerde. Ze vroeg aan een aantal mensen hoe zij op hen overkwam en leerde heel veel over zichzelf uit de reacties.
De laatste extreme vorm van deze grafiek geeft een persoon weer die zichzelf helemaal niet goed kent en die daarenboven bijna niets van zichzelf blootgeeft aan andere mensen. Deze persoon heeft een groot ‘onbekend’ gebied en mist een stuk zelfkennis en openheid.
Bepaalde communicatie-experts zijn van mening dat je zelf je onbekende zone niet kan verkleinen. Ik ben echter overtuigd van het tegendeel!
Door jezelf te observeren en je bewust te worden van wat je doet, zegt en denkt zet je de eerste stappen in het verkleinen van je ‘onbekende’ gebied. Daarna kan je jezelf afvragen waarom je bepaalde dingen deed of zei. Of waarom je bepaalde dingen denkt of tegen jezelf zegt.
Probeer het maar eens! Denk eens aan de laatste keer dat je ruzie had met iemand. Wat deed en zei je juist? En vooral, wat zei je tegen jezelf in je hoofd? Waarom was de situatie zo belangrijk voor jou dat je boos werd of je zorgen maakte? Waar was je bang voor? Of denk eens aan een recente, heel leuke situatie. Waarom was dat zo leuk? Omwille van het gezelschap of omwille van wat je deed? Vond je het bijvoorbeeld fijn datje de ander kon helpen of voelde je jezelf graag gezien door de ander? Wat maakte dat dat zo’n prettige ervaring was?
Voila, nu is het aan jou! Ik daag je uit om een groep mensen te kiezen waarmee je vaak omgaat (je gezin, vrienden, collega’s, …) en op deze manier eens uit te zetten hoeveel zij van jou kennen en hoe goed jij jezelf kent. Veel plezier!
PS: Bedankt aan iedereen die de enquete invulde! Voor degenen die dat nog niet deden maar wel nog van plan zijn, jullie hebben nog twee dagen... zaterdag verwerk ik de resultaten.
Lawyers. Accountants. Software engineers. That's what Mom and Dad encouraged us to become. They were wrong. Gone is the age of "left-brain" dominance. The future belongs to a different kind of person, with a different kind of mind: designers, inventors, teachers, storytellers - creative and emphatic "right-brain" thinkers whose abilities mark the fault line between who gets ahead and who doesn't. Drawing on research from around the advanced world, Daniel Pink outlines the six fundamentally human abilities that are essential for professional success and personal fulfillment – and reveals how to master them. From a laughter club in
De zes rechter-hersenhelft-vaardigheden waarover Pink het heeft in dit boek zijn design, verhaal, symfonie, empathie, spel en betekenis. Wie deze onder de knie heeft, zal volgens de auteur een groot voordeel hebben in deze en de toekomstige wereld.
Ik ben benieuwd!
Gisteren volgde ik een seminarie over usability waarop een aantal sprekers hun zegje kwamen doen over het gebruiksgemak van software en hardware. Het ging de hele dag over zaken als ‘user centered design’, de ‘user experience’, het gevoel van gebruikers bij een product, het integreren van gebruikers in het analyse- en ontwikkelproces, in termen van gebruikers-activiteiten denken in plaats van functionaliteiten, enzovoort.
Wat ongeveer elke spreker aanhaalde, was het belang van het zo vroeg mogelijk betrekken van de eindgebruikers (de mensen die het product later effectief gaan gebruiken) bij een project. Voor je zelfs met de analyse van een nieuw project begint, zou je moeten weten voor wie je een product maakt en wat de wensen, verwachtingen, kennis en gewoontes van die mensen zijn. Op voorhand samenzitten met je gebruikers is een must als je een ‘user centered’ en dus makkelijk bruikbaar product wil maken.
Op zich was het gisteren een heel leerrijk seminarie met verschillende, professionele sprekers. Wat me echter verbaasde, was dat er in mijn ogen praktisch geen enkele spreker de theorie ook bij z’n eigen presentatie in praktijk bracht. Er was niemand die ons vooraf of zelfs aan het begin van de presentatie vroeg wie we waren, wat we verwachtten, hoe we de presentatie wilden ‘gebruiken’ etc… Geen van allen wist dus wie de ‘gebruikers’ van zijn product (de presentatie) waren. En dat voor usability-experten! ;-)
Ik besef heel goed dat het bij een presentatie voor 25 personen moeilijk is om een gebruikers-analyse te doen, maar ik zag toch nog meer mogelijkheden om ons als publiek ook echt te laten ‘voelen’ wat usability is, en niet alleen te laten luisteren naar de theorie. Hoewel ik veel bijleerde, viel de ‘user experience’ me dus in het algemeen wat tegen.
Behalve bij één spreker. Hoewel ook hij het publiek niet vooraf had leren kennen, stak hij qua interactiviteit, enthousiasme en originaliteit stukken boven de rest uit. Hij gebruikte voortdurend quizjes waarbij wij gekleurde papiertjes moesten omhoog steken om te antwoorden. Dat zorgde ervoor dat je bij de zaak bleef, zelf mee dacht in plaats van passief te luisteren en niet al vooruit ging bladeren in de handouts ofzo. Bij die spreker kreeg ik wél het gevoel dat de presentatie om ons, de gebruikers, draaide en niet om de spreker of de theorie. Echt knap gedaan!
Als samenvattende tips en reminders voor mezelf en voor jou in verband met presenteren:
PS: Vul snel mijn enquete in als je dat nog niet deed, want ik vroeg me al eerder af wat jullie willen ervaren op deze blog...
labels: business, communicatie, gebruikers
op mijn RSS-feed. | |
Wat is een RSS-feed? |