Waar komen slechte gevoelens vandaan?
Wat denken jullie van volgende situatie?
Wat gebeurt er hier? Op het eerste zicht zou je kunnen zeggen dat Karel zich onzeker en gespannen voelt omdat hij een project moet voorstellen aan een klant.
Als we wat dieper kijken, zien we dat het voorstellen van dat project niet de oorzaak is van Karels negatieve gevoel, maar dat de gedachten die Karel heeft voor dat gevoel zorgen. Het is de subjectieve interpretatie die Karel van de gebeurtenis maakt (zijn gedachten erover dus), die voor zijn negatief gevoel zorgt.
Waarop baseert Karel zich om te besluiten dat die klant zijn project zal afwijzen? En waarom zouden zijn collega’s hem een nietsnut vinden moest dat project toch afgewezen worden? Dit zijn ongegronde conclusies die Karel op voorhand al maakt en die ervoor zorgen dat hij zich slecht voelt over die presentatie.
Heel vaak hebben wij allemaal zulke ongefundeerde, harde en veroordelende gedachten ten opzichte van onszelf. En bezorgen die gedachten ons een slecht gevoel. In veel gevallen zijn we ons niet eens bewust van deze gedachten, laat staan dat we ons bewust zijn van het effect van onze gedachten op onze gemoedstoestand en de manier waarop we onze dag beleven.
Nu is het heel moeilijk om zulke, vaak hardnekkige, gedachten zomaar te veranderen. Daar heb ik jammer genoeg geen wondermiddel voor. Wat ik jullie wel kan aanbevelen, is om te proberen om je in stresserende of negatieve situaties bewust te worden van je gedachten. Want bewustzijn is altijd de eerste stap naar verandering toe.
Stel jezelf dus de vraag: “Wat denk ik precies? ” als je jezelf niet goed voelt. En probeer dan die gedachten aan een objectief onderzoek te onderwerpen. Welke gedachten zijn wilde veronderstellingen en wat zijn de feiten? Op die manier ontkracht je gedachten die onterecht negatief zijn en maak je ruimte voor meer constructieve en positieve gedachten.
Geef het eens een kans, zou ik zo zeggen. Of ben jij iemand die dat toch nooit zal kunnen en die gedoemd is een mislukkeling te blijven? ;-)
Karel moet straks op een vergadering een belangrijk project voorstellen aan een klant. Hij is heel onzeker en gespannen. De gedachten die door zijn hoofd schieten, zijn de volgende: “Die klant gaat mijn voorstel echt niet goed vinden. Hij gaat me overdonderen met zijn argumenten en het project gaat worden afgewezen. Het zal een totale afgang zijn en al mijn collega’s zullen me daardoor een nietsnut vinden. Ik ben echt een mislukkeling.”Herkenbaar, niet?
Wat gebeurt er hier? Op het eerste zicht zou je kunnen zeggen dat Karel zich onzeker en gespannen voelt omdat hij een project moet voorstellen aan een klant.
Als we wat dieper kijken, zien we dat het voorstellen van dat project niet de oorzaak is van Karels negatieve gevoel, maar dat de gedachten die Karel heeft voor dat gevoel zorgen. Het is de subjectieve interpretatie die Karel van de gebeurtenis maakt (zijn gedachten erover dus), die voor zijn negatief gevoel zorgt.
Waarop baseert Karel zich om te besluiten dat die klant zijn project zal afwijzen? En waarom zouden zijn collega’s hem een nietsnut vinden moest dat project toch afgewezen worden? Dit zijn ongegronde conclusies die Karel op voorhand al maakt en die ervoor zorgen dat hij zich slecht voelt over die presentatie.
Heel vaak hebben wij allemaal zulke ongefundeerde, harde en veroordelende gedachten ten opzichte van onszelf. En bezorgen die gedachten ons een slecht gevoel. In veel gevallen zijn we ons niet eens bewust van deze gedachten, laat staan dat we ons bewust zijn van het effect van onze gedachten op onze gemoedstoestand en de manier waarop we onze dag beleven.
Nu is het heel moeilijk om zulke, vaak hardnekkige, gedachten zomaar te veranderen. Daar heb ik jammer genoeg geen wondermiddel voor. Wat ik jullie wel kan aanbevelen, is om te proberen om je in stresserende of negatieve situaties bewust te worden van je gedachten. Want bewustzijn is altijd de eerste stap naar verandering toe.
Stel jezelf dus de vraag: “Wat denk ik precies? ” als je jezelf niet goed voelt. En probeer dan die gedachten aan een objectief onderzoek te onderwerpen. Welke gedachten zijn wilde veronderstellingen en wat zijn de feiten? Op die manier ontkracht je gedachten die onterecht negatief zijn en maak je ruimte voor meer constructieve en positieve gedachten.
Geef het eens een kans, zou ik zo zeggen. Of ben jij iemand die dat toch nooit zal kunnen en die gedoemd is een mislukkeling te blijven? ;-)
5 opmerkingen:
Bij onderhandelingen of een sollicitatiegesprek moet je jezelf altijd eerst eventjes moed inpraten. Zeg tegen jezelf : Ik ben goed bezig.
Dan straal je dat uit naar de buitenwereld, zo kan je (praktisch) niets overkomen.
Je moet wel niet overdrijven zie het korte sollicitatiefilmpje op mijn blog : hij is de beste kandidaat.
Als je op die manier denkt kan je ook veel eerlijker en opener aan zo een gesprek beginnen. En het helpt wel degelijk. Mij heeft het al een goede intrestvoet opgeleverd bij de banken. Kassa kassa.
wat mij vaak helpt is tegen mezelf zeggen: "wat is het ergste dat kan gebeuren" En dat blijkt eigenlijk altijd reuze mee te vallen :-)
Hé, ook toevallig..
Vandaag op school net iets over gehad, over die subjectieve interpretaties die ons beïnvloeden. Ene Rogers heeft daar ook iets over gezegd.
Ik zal de volgende les eens opletten en je vertellen wat het precies was..;)
Vera
Het resultaat van een sollicitatiegesprek is afhankelijk van
1) de "klik" tussen de interviewer en de geïnterviewde
2) het prijskaartje (loon dus)
3) de hoeveelheid aanbod (van sollicitanten) t.o.v. de vraag (de hoeveelheid beschikbare werk op de arbeidsmarkt)
4) de gekende lange arm
5) ...
en ga zo maar verder.
Een nogal nuchtere beschouwing. Maar wel aan de realiteit getoetst.
DE vraag bij uitstek om aan een sollicitatiegesprek te beginnen =
"wat heb ik te verliezen?".
Antwoord : niks (of alles).
DE andere vraag bij uitstek om aan een sollicitatiegesprek te beginnen = "wat heb ik te winnen?".
Antwoord : alles (of niks).
M.a.w. : je kunt er nog duizenden theorieën over verzinnen. Gewoon doen en zien wat er gebeurt is de boodschap.
Maar daar hoef je niet noodzakelijk akkoord mee te zijn.
De groeten.
Het blijft een moeilijke vraag :
Beïnvloeden mijn gedachten voornamelijk mijn emoties
of is het omgekeerd zo dat vooral mijn gevoelens en stemmingen mijn gedachten beïnvloeden ?
Als 'denkende' mensen gaan we er nogal vlug vanuit dat gedachten emoties bepalen.
Zaterdag zag ik toevallig op National Geographic een documentaire over sexueel gedrag en evolutie, waaruit vaak het tegendeel bleek.
We doen vaak dingen op basis van emoties waarvan we ons niet bewust zijn en kunnen die dan later misschien gaan 'rationaliseren'.
2 voorbeelden die me bij bleven :
- Blijkbaar kiezen partners elkaar oa op basis van een 'andere' zweetgeur. Een test werd gedaan door een groepje mannen te laten basketten en nadien hun bezwete truitjes te laten beoordelen door vrouwen.
Achterliggende evolutionaire reden zou zijn dat een andere zweetgeur wijst op een ander immuunsysteem en dat dus de 'onbewuste' keuze van een partner met een ander geurtje via natuurlijke selectie zal worden overgedragen aan de volgende generaties.
- Voor een eerste date kan men beter in een pretpark afspreken.
Blijkbaar komen vele lichaamsreacties van angst en verliefdheid overeen en gaan mensen daarom gemakkelijk hun angstgevoelens verwarren met verliefdheid.
Een test bestond erin dat een meisje jongens een vragenlijst liet beantwoorden in het midden van een gevaarlijke hangbrug of op het voetpad in het midden van een stabiele brug over een rivier.
De jongens kregen op het einde nog het telefoonnummer van het meisje, in geval ze nog extra vragen hadden. Wat bleek ? 5 keer meer jongens die op de 'gevaarlijke' brug werden geïnterviewd, dan degenen die op de 'stabiele' brug hun interview deden, belden het meisje terug.
Jef, je hebt hierover vroeger al wel gehad, denk ik, bij het duiden van gevoelens.
Het rationaliseren kan natuurlijk een negatieve spiraal in gang zetten en die kan je waarschijnlijk met positief denken doorbreken. Toch blijft een basisgevoel vaak onbewust.
Van een spiraal gesproken, wil ik jullie mijn volgende associatie (die ook in de documentaire aan bod kwam) niet onthouden.
Sexuele selectie creërt vaak in exponentieel tempo bepaalde kenmerken bij mannetjes. Denk maar aan de pauw met zijn prachtige veren. Alleen omdat er vrouwelijke genen bestaan die in hun hersenen een voorkeur voor mannetjes van dit type aan het werk zetten, komt het voorkomen hiervan bij mannetjes in een spiraal terecht ... totdat de veren echt te zwaar worden om nog vlot te kunnen vliegen.
Omdat een mannelijke pauw met een zich ontwikkelende mooie staart, waarschijnlijk al een vader met deze beginnende kenmerken had en een moeder die dit verkoos, zullen zowel de versterkende genen van vader en moeder geselecteerd worden. Wanneer in dit proces de vrouwelijke voorkeur sneller ontwikkelt dan de mannelijke staart, komt dit proces in een spiraal terecht.
Welnu, een zekere Miller ontwikkelde de theorie dat de exponentiële groei van onze cortex , en dus de ganse ontwikkeling van kunst en cultuur, ook wel eens door sexuele selectie bepaald kan zijn. Zonder sexistisch te willen zijn: het is geweten dat vrouwen vallen op macho's tijdens de eisprong, maar ook op minder viriele, maar creatieve en intelligente mannen tijdens en buiten de eisprong. (Ik durf niet zeggen dat ik dit weet uit ervaring :-).
De explosieve groei van de cortex zou verklaard kunnen worden door de steeds hogere eisen van de vrouwen ... totdat de hersenen te veel energie gingen vragen en het hoofd te groot werd voor een levensvatbare bevalling.
In elk geval een 'mooie' theorie ... zelfs als ze onwaar moest zijn. Waarschijnlijk heeft Miller een knappe vriendin :-)
Een reactie posten