Nietzsche vertelde ons al dat er diep in elk van ons een kind verborgen zit. En heel vaak zit dat kind zo goed verstopt dat we een aantal heel belangrijke dingen vergeten. Belangrijke dingen, waar kinderen zoveel beter in zijn dan de meeste volwassenen. Zoals deze: - Een kind is blij. Kinderen zijn enthousiast en lachen vaak. Ze lachen ook gewoon zomaar, zonder reden. Waarom? Wel, waarom niet eigenlijk?
- Een kind is bezig. Kinderen zijn altijd bezig met iets. Iets nieuws aan het leren, aan het spelen, ... En ze zijn zelden (en zeker nooit lang) bezig met dingen als nadenken of zich zorgen maken. Laat staan met de nadelen of risico's van iets te onderzoeken.
- Een kind zet door. Of het nu leert rechtop staan of honger heeft, een kind zet door totdat hij z'n doel bereikt heeft. En als een kind iets nodig heeft... dan vraagt het dat gewoon. Simpel? Voor een kind wel...
- Een kind vergeet snel. En dan bedoel ik dat een kind snel pijn of een tegenslag vergeet. Een huilbui is meestal zo weer voorbij en de oorzaak van die huilbui is dan ook meteen vergeten.
Wat kunnen we nog van het kind in onszelf leren? inspiratie
Nietzsche vertelde ons al dat er diep in elk van ons een kind verborgen zit. En heel vaak zit dat kind zo goed verstopt dat we een aantal heel belangrijke dingen vergeten. Belangrijke dingen, waar kinderen zoveel beter in zijn dan de meeste volwassenen. Zoals deze: 
6 opmerkingen:
grappig! ik was gisteren bezig in draft een post te maken over mijn kinderen die mijn beste leermeerster zijn! hun openheid, oprechtheid, vermogen te spelen, authenticiteit zijn een grote inspiratie. Elke dag weer kijk ik in de mooiste spiegel die er bestaat :-)
Toch zijn er gelukkig ook mensen in het onderwijs die doorhebben dat ze een Mozart niet moeten vermoorden
Destijds had ik veel bewondering voor Ferre Laevers, die nu een hele ervaringsgerichte school heeft opgericht
http://www.cego.be/
Zoek bv eens op ondernemingszin
Hoe doe je dat dan? Het kind in jezelf weer herkennen? Een paar maanden geleden wist ik het weer. Ik was een heel gelukkige week op Ibiza. Met een groep mensen en we zouden gratis cadeautjes voor elkaar maken. Ik heb rondgezworven langs de rotsen en de zee. Takjes, rozemarijn en palmbladeren en bamboe (oid) bij elkaar geraapt en mooie dingen van gemaakt. Ik herinner me dat ik dat als kind ook deed, maar al een bijna een halve eeuw niet meer. Nu ben ik terug in Amsterdam en ik werk weer hard, weet weer niet hoe dat moet: kind zijn
Wat mij helpt om terug 'kind' te zijn, is spelen. Zo heb ik deze week bijvoorbeeld jongleerkegels gekregen van mijn vriendin (bedankt, lieverd!). En dus zit ik elke avond heel geboeid met die dingen in allerlei richtingen te gooien in de hoop dat ik ze een keertje terug kan vangen.
Vandaag hebben wij aan tafel na het eten het spelletje "om ter langste zwijgen" gespeeld. Ik vond dat heel leuk. Ik heb dan ook gewonnen.
Morgen doen we dat opnieuw.
Zaaaaaaaaaaaalig !
Enter Wii-console....
"het is aan mij...nee aan mij!"
"drukken! klikken!..YES! gewonnen!"
"Looooser!!!!!"
Een reactie posten