wie zie jij rondom jezelf?

Stel je eens voor dat twee brandweermannen een bos ingaan om een brandje te blussen. En als ze daarmee klaar zijn en het bos terug uitlopen, zit het gezicht van de ene helemaal onder de as. Het gezicht van de andere is nog helemaal schoon. Toevallig is er een beekje vlakbij. Welke van de twee brandweermannen gaat z’n gezicht wassen, denken jullie?

Degene die helemaal onder de as zit?

Mis. Want degene met het vuile gezicht zal de andere aankijken en denken dat hij er net zo proper uitziet. En omgekeerd, degene met het schone gezicht ziet zijn kameraad en denkt dat hij er ook zo vuil uitziet. En gaat zich wassen.

Waarom vertel ik jullie dit verhaaltje? Omdat het ons eraan herinnert dat we onszelf zoeken in de mensen waarmee we omgaan. We zien onszelf in de gezichten van degenen die we liefhebben. En daardoor lopen we voortdurend het risico te vergeten hoe we er zelf uitzien, wie we zelf zijn.

En dat kan ervoor zorgen dat we onszelf minder goed gaan vinden dan dat we in werkelijkheid zijn. Of omgekeerd, dat we onszelf niet meer kritisch bekijken en stoppen met aan onszelf te werken.

Denk dus af en toe eens aan onze twee brandweermannen en beslis dan pas of je je gezicht hoeft te wassen.

PS: Bovenstaand verhaaltje is gebaseerd op een passage uit ‘De Zahir’ van Paulo Coelho, één van m’n absolute lievelingsboeken