24 mei 2007

wat een presentatie je kan leren...

Gisterenavond voelde ik me niet goed omdat ik op een bedrijfspresentatie niet altijd even constructief was gebleven in m’n vragen en opmerkingen over aspecten waar ik het niet helemaal eens mee was. En dat op de verjaardag van de Boeddha, die mededogen net als één van de belangrijste waarden naar voren schuift.

Maar gedane zaken nemen geen keer, en ik kan er dus maar beter vandaag m’n lessen uit trekken om het in de toekomst constructiever aan te pakken. Dit is wat ik voor de zoveelste keer leerde gisterenavond:

Luister naar je eigen lichaam, want het geeft je duidelijke signalen. Ik was me tijdens de presentatie bewust van een bepaald onaangenaam gevoel in m’n lijf en een verandering in m’n ademhaling. Achteraf bekeken waren dat signalen die ik ken en die me wilden zeggen dat ik me ‘op gevaarlijk terrein’ begaf… En ik had ze dus niet zomaar mogen negeren.

Je denkt en reageert vanuit je eigen model van de wereld. Hoewel dit één van de uitgangspunten van NLP is, was ik dat gisteren weer even ‘vergeten’. In mijn eigen model van de wereld zitten blijkbaar nog enkele onverwerkte emoties rond het onderwerp van de presentatie, waardoor ik tijdens de presentatie van daaruit reageerde zonder me daarvan bewust te zijn. Ik identificeerde me dus te hard met wat er gezegd werd en bleef daardoor niet objectief genoeg naar de groep toe.

Ieder heeft z’n eigen model van de wereld. Daarnaast ging ik er onterecht vanuit dat als de formuleringen van de presentator voor mij niet duidelijk waren dat dat dan wel voor iedereen zo zou zijn. En dat ik dat dan voor de groep en de anderen moest uitklaren… Wat niet zo was.

Je kan anderen niet veranderen. Verwacht niet dat iemand anders verandert omdat jij dat wil of nodig hebt. Je kan alleen jezelf en je eigen houding veranderen. Hoeft verder geen commentaar, vermoed ik… ;-)

Schuld brengt je geen meter verder. Achteraf was ik kwaad op mezelf over de manier waarop ik m’n vragen stelde en voelde ik me schuldig naar de presentator toe. Ik besefte gelukkig al vlug dat dat me niet verder helpt. Dus heb ik er voor mezelf deze lessen uit getrokken, me geëxcuseerd bij de presentator en daarna al de rest ‘losgelaten’ en mezelf vergeven. Door je schuldig te (blijven) voelen, help je niemand verder, ook jezelf niet.

Heb jij ook van die dingen waar je regelmatig weer eens tegenaan loopt en die je moeilijk lijkt te leren? Wat kan je doen om daar verandering in te brengen?

6 opmerkingen:

Moosability zei

Uit schuld heb je meer nagedacht. Je hebt uit schuldgevoelens acties ondernomen. Het helpt dus wel ;-)
Moest schuld niet bestaan, zouden er dan nog waarden bestaan? hahaha ik ga er te diep op in.

see jah boedieh

Anoniem zei

Loslaten ... tis een kunst
(http://yourcoach.express.be/Aapjes_en_loslaten-11042007-204436-lp-288.php)

Marina Noordegraaf .... zei

mooi, he, hoe elke ontmoeting je weer wat kan leren over jezelf.
natuurlijk heb ik dat ook, dingen waar ik steeds weer tegenaan loop. Wat mij helpt is ook voor die kant van mezelf die ik minder leuk vind (minder graag laat zien) mild proberen te zijn. (Lukt de ene keer beter dan de andere). In die zin heb je Boeddha's verjaardag alsnog eer aan gedaan: mededogen voor jezelf is misschien nog wel het grootste goed (omdat ik ervan overtuigd ben dat je alleen dan in staat bent dat ook aan anderen te schenken)

Jef zei

Bedankt voor jullie reacties !!

@Frank: straffe opmerking! Ik wil er nog eens over nadenken en dan een blog post wijden aan m'n antwoord...

Anoniem zei

Wat dacht je van Kaizen, reflectie?
Dat is eigenlijk wat je met dit stukje gedaan hebt, maar heb je dat ook bewust gedaan?
Kaizen laat je kijken naar wat er is gebeurd en wat er minder goed ging en wat er heel erg goed ging. De dingen die minder goed zijn gegaan: hoe kun je daar een volgende keer beter mee omgaan? D.m.v. imaginaties en goalsetting kan je hier voor een volgende keer een goede nieuwe strategie van maken.
De dingen die goed gingen: hoe heb je dit gedaan en hoe kan je deze een volgende keer weer inzetten?

Dit is een stukje bewuste reflectie en het vervolg daarop (want reflecteren zonder er iets mee te doen is ook weinig zinvol), waardoor je steeds minder in bepaalde valkuilen stapt.

Succes!
Jessica

P.S. Leuk blog, overigens ;o)

Jef zei

Hallo Jessica! M'n reflectie was inderdaad bewust en met het doel er iets uit te leren en niet zo snel meer in diezelfde val te lopen. Ik kende de Kaizen methode nog niet, ziet er interessant uit. Bedankt voor de je reactie!

Mensen die verder willen beginnen lezen over Kaizen: http://en.wikipedia.org/wiki/Kaizen