hoe onze ogen voor een beter rapport zorgen
Wat heeft de vorige post over onze oogbewegingen nu met een goed rapport te maken?
Laat met dat even aantonen met volgend verhaal.
Doordat Bart Silkes oogbewgingen opmerkte, vermoedde hij dat zij (op dat moment en in die context) niet in beelden maar in gevoelens aan het denken was. En omdat Bart heel ‘visuele’ vragen stelde, had Silke het moeilijk om die te beantwoorden. Door zijn eigen communicatie aan te passen en de kinesthetische voorkeur van Silke te spiegelen, begrepen ze elkaar veel beter.
Naast het woordgebruik kunnen dus ook oogbewegingen je helpen om je communicatie nog beter af te stemmen op de andere en het rapport te verbeteren. Een goede reden om elkaar eens wat vaker in de ogen te kijken, zou ik zo zeggen!
1 opmerking:
Dat is een meer 'aardse' toepassing van het aarde-water-lucht-vuur principe: pas jouw manier van communiceren aan aan je gesprekspartner om enerzijds clashes te vermijden en anderzijds (beter) te vatten wat men wil hebben of bereiken.
Het zijn allebei technieken om iets te bereiken, maar wat me fascineert is dat het door veel mensen gewoon gezien wordt als 'kunnen klappen met de mensen'.
Er is gevoel (iets vanzelf doen, zonder 'truken'), er is techniek (hetzelfde doen maar met behulp van een aangeleerde techniek), maar men heeft het over 'emotionele intelligentie'. Het doorgronden van de communicatieprocessen blijft een fascinerende wetenschap, en als je min of meer kan snappen wat er omgaat in je gesprekspartner en zo je gesprek kan sturen ben je wel echt goed. :-)
Een reactie posten