stelling 4: achter elk gedrag...
We zijn al aan nummer 4 uit onze reeks vooronderstellingen.
"Achter elk gedrag zit een positieve intentie."
Deze stelling zegt dat achter elk gedrag, hoe goed of slecht dat ook is, een positieve intentie verborgen zit. Daarbij wil ik onmiddellijk het gedrag van de intentie scheiden. Want hoewel er altijd een intentie is die positief is, hoeft het gedrag dat helemaal niet altijd te zijn.
Zelfs achter het meest destructieve gedrag zit een positieve intentie. Zo wil de seriemoordenaar zijn drang naar macht vervullen, wil de pestkop in de klas opgemerkt worden en wil de leugenaar zichzelf beschermen met z’n leugens.
Door deze stelling in je achterhoofd te houden en het gedrag van de intentie te scheiden, zal je beter gaan begrijpen hoe mensen functioneren. Je zal mensen minder snel veroordelen en de mensen rondom jou meer kansen geven als ze die verdienen. Ook voor jezelf kan je beginnen nagaan welke intentie er achter jouw gedrag zit. Misschien ontdek je wel bepaalde gedragingen die niet zo constructief zijn en die je perfect kan vervangen door ander gedrag dat dezelfde intentie vervult.
Voor de rokers onder jullie: Wat brengt het roken jou? Rust? Tijd voor jezelf? Aanvaarding van anderen? Gewoon even genieten en je goed voelen? Ik ben er zeker van dat het jou iets positiefs oplevert. Ga even na wat dat is en besef dat je iets goeds voor jezelf doet door te roken. En denk dan ook even na over wat misschien een nog beter en gezonder gedrag is dat dezelfde positieve waarde in jouw leven kan brengen als het roken.
5 opmerkingen:
Jef,
Mijn grootste punt van kritiek is:
WAAROM WEET IK NU PAS VAN JE BLOG!!
Heerlijk om door jouw ogen naar NLP (het leven) te kijken.
Voor nu twee kleine opmerkingen:
1)"Je zal mensen minder snel veroordelen en de mensen rondom jou meer kansen geven als ze die verdienen" Deze opmerking heeft voor mij iets dubbels, kijk jij er nog eens naar?
2) Knap van die programmeur op 14 november.
Ger
Hallo Ger, hartelijk dank voor de mooie reactie!
Wat die ene zin betreft, zie ik nu ook het dubbele ervan in. Wat ik bedoelde, is dat mensen soms gedrag vertonen wat jou niet zint, waardoor je de reflex hebt om die mens als geheel af te keuren (om een zwaar woord te gebruiken). Als je beseft dat dat gedrag ergens een positieve intentie heeft, en die intentie eventueel zelfs ziet, kan je het gedrag afkeuren zonder de persoon als geheel af te keuren. En geef je hem de volgende keer opnieuw een kans als persoon.
Groetjes, Jef
Jef,
Ik wil je feliciteren met je blog.
Voor mij is het een prima gelegenheid om alles wat we samen in het eerste jaar NLP mochten leren op te frissen.
Liefs Linda Meersman
Een klein stukje uit
De evolutie van de vrije wil van
Daniel C. Dennett
Ik ben die ik ben
Ik las onlangs iets in de krant over een jonge vader die, op weg naar zijn werk, vergat zijn dochtertje bij de crèche af te geven. Ze lag de hele dag in een afgesloten auto op een hete parkeerplaats en 's avonds, onderweg naar huis, stopte de vader bij de crèche om het meisje op te halen en men zei tegen hem: 'u hebt haar vandaag niet gebracht.' Hij rende naar zijn auto en vond zijn dochter, nog steeds vastzittend in haar kinderzitje achterin, maar ze was dood. Verplaats u, aIs u het kunt verdragen, eens in de situatie van deze man. Wanneer ik dat doe, tril ik; mijn hart staat stil bij de gedachte aan de onuitsprekelijke schaamte, de afkeer van zichzelf, het eindeloze berouw dat deze man nu moet voelen. Als iemand die behoorlijk verstrooid is en gemakkelijk in gedachten verzonken, vind ik het nog verontrustender me af te vragen: Zou ik zoiets ooit kunnen doen? Zou ik zo achteloos kunnen omspringen met het leven van een kind dat onder mijn hoede is geplaatst? Ik laat die scène in allerlei variaties door mijn hoofd gaan, stel me afleidingen voor - een brandweerauto die voorbijraast aIs ik net de hoek om wil slaan naar de crèche, jets op de radio wat me herinnert aan een probleem dat ik vandaag nog moet oplossen, en later, op de parkeerplaats, een vriend die mijn hulp inroept wanneer ik net mijn auto start, of misschien laat ik wat papieren vallen die ik moet oprapen. Kan een reeks van zulke afleidin¬gen zich opstapelen en mijn belangrijkste opzet, het veilig afleveren van mijn dochter bij de crèche, verdringen? Kan ik zoveel pech hebben en in een si¬tuatie terechtkomen waarin de gebeurtenissen samenspannen om het slecht¬ste in mij naar boven te halen, mijn zwakheid aan het licht te brengen en me op dit verachtelijke rad sturen? Ik ben zo dankbaar dat mij nog nooit zoiets is overkomen, want ik weet niet of er omstandigheden kunnen zijn waarin ik zou doen wat deze man deed. Dit soort dingen gebeurt voortdurend. Ik weet verder niets over deze jonge vader. Het is denkbaar dat hij een harteloos en onverantwoordelijk mens is, een boef die ons aller verachting verdient. Maar het is oak denkbaar dat hij eigenlijk een goed mens is, het slachtoffer van enorme pech. En natuurlijk, hoe beter de man is, hoe meer berouw hij nu zal hebben. Hij zal zich afvragen of er nog weI een respectabele manier van leven voor hem is. 'Ik ben de vent die zijn baby vergat en haar liet stikken in z'n afgesloten auto. Dat ben ik.'
daar wordt een mens even heel stil van... dankjewel!
Een reactie posten