28 februari 2007

is dit een computerscherm?

Jullie hebben allemaal al wel eens een touch-screen gezien of gebruikt. Zo'n computerscherm waar je met je vingers aan kan komen om knoppen in te duwen enzo...

Dit gaat nog een stapje verder, eigenlijk een hele grote stap. Is dit de manier waarop we in de toekomst computers gaan gebruiken? Het ziet er in ieder geval heel handig uit.

27 februari 2007

28 dankbare dingen


Vandaag ben ik 28 geworden en ik las onlangs ergens over een leuk ritueeltje om op je verjaardag te doen.

De bedoeling van dat ritueel is dat je elk jaar evenveel dingen opschrijft waarvoor je dankbaar bent als jaren dat je leven telt. Door stil te staan bij de kleine en grote dingen waarvoor je dankbaar bent, help je jezelf om meer betekenis in je leven te brengen.

Dus hier is mijn lijst voor dit jaar. (De volgorde van de lijst heeft geen betekenis.)

Ik ben heel dankbaar dat…
  1. ik een aantal heel goeie vrienden heb die er altijd voor me zijn
  2. dingen als Internet en email bestaan en je al heel veel dingen online kan regelen
  3. ik door de band genomen een gezonde jongen ben
  4. mijn vader ooit uit nostalgie een gitaar kocht en ik daardoor gitaar begon te spelen en liedjes begon te maken
  5. mijn vriendin veel van het huishoudelijk werk om zich neemt sinds ik op een project ver van huis werk en daardoor laat thuis ben
  6. ik ooit de boeken van Paulo Coelho leerde kennen (en daardoor nog veel meer)
  7. mijn coordinator op het werk me heel veel vrijheid en vertrouwen geeft binnen mijn job
  8. ik een aantal trouwe en kritische lezers van m'n blog heb
  9. ik een gezonde boerenbuiten-opvoeding kreeg van m'n ouders (en ik dus een ekster uit een merel herken, m'n fiets kan repareren en een boomhut kan bouwen)
  10. ik de kans kreeg om verder te studeren en om op kot te gaan
  11. er pure chocola bestaat
  12. één van m'n docenten me aanbeveelde aan m'n eerste baas waardoor ik in een superfijne job terecht kwam
  13. ik het op financieel vlak breed genoeg heb om me dingen te verooloven zoals boeken, gezonde voeding, reizen en later een eigen huis.
  14. mijn vriendin en ik 'toevallig' op hetzelfde kot zaten en elkaar daar leerden kennen
  15. ik met de trein naar het werk kan en dus niet vaak in de file sta
  16. rode wijn en donkere Leffe bestaan
  17. er cd- en mp3-spelers bestaan en ik in de auto of op de fiets muziek kan luisteren (en luid meezingen)
  18. het project-team waarin ik zit zo goed draait en als vanzelf veel verantwoordelijkheid opneemt
  19. er zoveel interessante boeken bestaan om te lezen
  20. ik als kind in een jeugdbeweging mocht en werd gestimuleerd om te sporten (volleybal)
  21. mijn vriendin toch toestemde om een poes te nemen, ondanks haar afkeer van poezen (ondertussen is ze een echte poezen-fan geworden)
  22. ik (net zoals iedereen) de talenten en mogeljkheden bezit om zelf richting en zin te geven aan m'n leven
  23. ik van m'n werkgever regelmatig interessante opleidingen mag volgen
  24. m'n ouders me alle kansen gegeven hebben om te worden wie ik nu ben, en dat ze me blijven steunen
  25. ik heel veel en al wat ik wil kan eten zonder bij te komen
  26. ik bijna elke dag een douche kan nemen
  27. ik getuige mocht zijn op de trouw van één van m'n beste vrienden
  28. mijn vriendin van me houdt zoals ik ben en er altijd voor me is

PS: Het bedenken en uitschrijven van deze lijst gaf me een heel fijn gevoel dat de hele avond bleef hangen. 't Is een heel leuke en makkelijke manier om even stil te staan bij de positieve elementen uit je leven en daar energie uit te halen. Ik raad dus iedereen aan om z'n eigen dankbare lijst eens op te stellen. Veel plezier ermee!

26 februari 2007

wow, coole video



Wow, ik ontdekte net een (in mijn ogen) ongelooflijk coole en interessante video. Ik vind het een enorm creatieve en effectieve manier om een boodschap over te brengen. Vroeger zou de auteur een saaie Powerpoint-presentatie met heel veel bullet-points gemaakt hebben om ons zijn verhaal te vertellen... tegenwoordig kan het anders. :-)

Als je ook maar iets of wat geinteresseerd bent in de recente ontwikkelingen op Internet, het delen van informatie en Web 2.0 wil je deze video gezien hebben.

24 februari 2007

27 en veranderingen

Ik heb ooit eens horen zeggen dat 27 staat voor veranderingen. Of het nu over het getal 27 of over de leeftijd ging, weet ik niet meer. Maar aangezien ik binnenkort 28 wordt, vond ik dit een ideaal moment om eens terug te blikken op het afgelopen jaar. Vooral omdat er voor mij persoonlijk inderdaad veel dingen veranderden het voorbije jaar. Meer dan de jaren ervoor, heb ik het (subjectieve) gevoel.
  • Onze reis naar Argentinie was een ‘andere’ reis dan die van de jaren voorheen, en een superleuke en –interessante ervaring.
  • Ik veranderde om praktische redenen van NLP opleidingscentrum. De beide scholen zijn in mijn ogen even goed, maar de combinatie van de twee maakt voor mij de ervaring nog rijker.
  • Mijn vriendin en ik werden de baasjes van Azrael (een supertoffe poes), wat een grotere en leukere dan verwachte verandering was in ons dagelijks leven.
  • Ik begon deze blog te schrijven en ‘anders’ te denken over m’n professionele toekomst.
  • Met Mimosa schreef ik het vrolijke en meezingbare themalied voor KLJ, wat een interessante verandering was tov de melodramatische, autobiografische liedjes die ik normaal schrijf. ;-)
  • Binnen De Post groeide ik stap voor stap van een functie als analist/programmeur naar een functie als projectleider.
  • En ongetwijfeld was de grootste (en vooraf moeilijkste) verandering van het voorbije jaar onze verhuis van Leuven naar Ravels (Turnhout). Een verandering die reuze meevalt en een stuk makkelijker verloopt dan ik had durven hopen.

Achteraf bekeken, kan ik geen enkele grote verandering vinden uit het voorbije jaar die ik nu als ‘negatief’ zou bestempelen of ongedaan zou willen maken, integendeel!

Hoe sta jij tegenover de veranderingen in jouw leven? Zijn er voor jou het voorbije jaar belangrijke dingen veranderd?


Een hele mooie parabel en heel krachtige metafoor over veranderingen is het bekende ‘Who moved my cheese’. Een supertof en kort verhaaltje over twee mensjes (Hem en Haw) en twee muizen (Sniff en Scurry) die in een doolhof leven van de kaas die ze daar gevonden hebben. Op een dag is hun kaas op en moeten ze op zoek naar nieuwe. Het verhaaltje toont mooi aan welke de verschillende manieren zijn om met veranderingen om te gaan en geeft je op een leuke manier heel veel inzicht in je eigen houding naar veranderingen toe. Een aanrader!!

Ik heb hier een digitale versie van ‘Who moved my cheese’ voor jullie gezet. Geniet ervan!


22 februari 2007

een mooie, blauwe pen



In welke kleur verwacht jij dat deze pen schrijft?

.

.

.

.

Blauw?

.


.

.

.


Ik ook.


.


.


.


.


Mis, poes. Deze pen schrijft zwart. Inderdaad, zwart.


En dat voor een pen van een bedrijf dat gespecialiseerd is in gebruiksvriendelijkheid, usability en de 'ervaring' van de gebruiker. Er zijn aangenamere 'ervaringen' als gebruiker dan ontdekken dat deze mooie, blauwe pen zwart schrijft... ;-)

20 februari 2007

de tijd tikt snel, gebruik hem wel

Hebben jullie soms ook het gevoel dat je niet genoeg tijd hebt? En dat de tijd steeds sneller gaat?

Ik ook. En daarom ging ik onlangs naar een lezing met als titel ‘Ik heb geen tijd meer’. Philippe Vandevorst (de drijvende kracht achter Thimoteus) sprak een hele avond over tijd en over hoe we anders met tijd zouden kunnen omgaan.

Philippe vertelde heel enthousisast over zijn eigen zoektocht naar ‘meer tijd’. Hij leidde ons doorheen de avond langs verschillende interessante invalshoeken om naar tijd te kijken: de quantumfysica, de multi-dimensionele wereld, de relatie tussen onze zintuigen en tijd, ons eigen tijdslichaam en de logische niveaus.

Omdat ik in één post niet dieper op al deze aspecten in kan gaan, kies ik er eentje uit om jullie wat meer over te vertellen, namelijk de relatie tussen onze zintuigen en de tijd.

Zoals jullie allemaal weten, hebben we vijf verschillende zintuigen. In onze Westerse wereld is in het algemeen onze visuele kant het meest ontwikkeld. Daarmee bedoel ik niet dat we beter kunnen zien dan horen of ruiken. Maar dat we gewoon zijn om heel veel visuele prikkels te krijgen en te verwerken, en dat we ons minder op ons gehoor en ons gevoel baseren tijdens ons dagelijks leven.

Nu is het zo dat zien sneller gaat dan horen en heel veel sneller dan voelen. Het kost dus meer tijd om te voelen wat er in je leeft dan om te zien wat er rondom jou leeft. En in onze huidige maatschappij worden we overspoeld door visuele input, denk maar aan TV en de meeste reclame. Allemaal sterk visuele prikkels die ons tonen wat we nodig hebben en hoe we moeten leven. En door die constante stroom van visuele prikkels, nemen we dus minder en minder de tijd om te voelen wat we echt nodig hebben.

Philippe’s lezing was dan ook een betoog om wat meer tijd vrij te maken om het leven niet alleen te zien, maar ook te horen, proeven, ruiken en voelen. En om zelfs tijd te maken om ons te vervelen. Want op zulke momenten ‘herkauwen’ we het leven en zijn we zonder er ons bewust van te zijn bezig met de belangrijke dingen in ons leven.

Om datzelfde besluit toch nog even te verwoorden in functie van de logische niveaus vanuit NLP (waarover later meer): Door meer te voelen wat belangrijk voor je is, waar je naartoe wil en wie je in weze bent, zul je ook meer rust vinden in je omgeving en in de dingen die je elke dag doet.

16 februari 2007

22 breinvriendelijke tips

Onze hersenen in vorm houden is even belangrijk als de rest van ons lichaam in vorm houden. Daarom deel ik graag deze 22 interessante tips met jullie.

Veel brein-train-plezier ! ;-)



15 februari 2007

het juridische aspect...

Ik ben net terug thuis van een seminarie over 'de juridische aspecten van IT'. Klinkt saai, ik weet het, maar het was uiteindelijk best interessant.

Zo sprak Patrick Van Eecke heel onderhoudend over zaken als de geldigheid van elektronische contracten en handtekeningen, de regels rond controle van emailverkeer op het werk en de rechten en plichten van bloggers. Over dat laatste schreef hij trouwens pas een interessant artikel.

Conclusies voor mezelf:
  • wetgeving en contracten enzo zijn (iets) minder saai en een heel stuk belangrijker dan ik dacht
  • voor de nieuwe technologieën (email, blogging, digitale TV, ...) bestaan nog niet veel specifieke wetten en is het dus vaak allemaal voor interpretatie vatbaar.



14 februari 2007

een stapje verder vragen

Pol: “Waarom heb jij eigenlijk een blog?”
Piet: “Ah, omdat ik graag schrijf en zo mijn schrijfsels kan delen met anderen.”

Wat denken jullie van vorig stukje (fictief) interview? Weten jullie hieruit waarom Piet een blog bijhoudt?

Pol: “Waarom heb jij eigenlijk een blog?”
Piet: “Ah, omdat ik graag schrijf en zo mijn schrijfsels kan delen met anderen.”
Pol: “En hoe komt het dat je zo graag schrijft?”
Piet: “Ik weet niet… Euh… Omdat dat gewoon plezant is, daar kan ik helemaal in opgaan en de tijd uit het oog verliezen.”
Pol: “En is dat belangrijk voor jou, er zo in kunnen opgaan?”
Piet: “Jaja, zeker! Dat is
voor mij een manier om bij mezelf te zijn en om mezelf uit te drukken, denk ik… En, euh… nu ik erover nadenk, helpt mijn blog me ook om dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen.”.
Pol: “Ah, interessant. En wat brengt dat jou dan?”
Piet: “Euh, kweenie… (voelt en denkt even) Rust, denk ik.”

En wat denken jullie van dit stukje interview? Weten jullie nu waarom Piet een blog bijhoudt?

Wat ik hier even wil aantonen, is dat je door enkele eenvoudige vragen te stellen vaak heel veel te weten kan komen. Elk gedrag dat mensen stellen, heeft ergens een positieve intentie en vervult dus één of andere waarde die belangrijk is voor die persoon. Door op een spontane manier te vragen wat maakt dat iets belangrijk is, of wat een bepaald gedrag iemand oplevert, beginnen mensen na te denken over die achterliggende waarden.

De vragen die Pol aan Piet stelt, kwam ik niet alleen tegen in het NLP-wereldje, maar ook nog op
andere plaatsen. Als je bijvoorbeeld software bouwt en gaat onderzoeken hoe gebruikers een applicatie gebruiken, worden deze vragen ook aanbevolen. Door een gebruiker te vragen waarom hij bepaalde handelingen uitvoert, en daarna waarom dat belangrijk voor hem is, en dan eventueel nog eens wat dat hem dan weer oplevert, kom je heel veel te weten over de eigenlijke, dieperliggende waarde die je gebruiker wil vervullen door jouw applicatie te gebruiken. En als je dat weet als producent, kan je je software maximaal afstemmen op de belangrijkste waarden van je gebruikers. Wat dan weer zorgt voor supertevreden klanten…

Ik wil hier ook aan toevoegen dat je een conversatie zoals die tussen Pol en Piet niet zomaar overal en met iedereen kan hebben. Opdat mensen kunnen voelen en nadenken over positieve intenties achter gedrag en waarden die in het spel zijn, moet er een soort vertrouwensband en wederzijds respect zijn. En de ene mens is zich al bewuster van zijn drijfveren dan de andere, dus het is ook belangrijk dat je de mensen de tijd geeft om deze dingen
zelf te ontdekken.

Er bestaan technieken om dat wederzijdse respect en vertrouwen op te bouwen binnen een communicatie, ook als je voor de allereerste keer met iemand praat. Ik ben van plan om hierover binnenkort enkele dingen te schrijven op deze blog. In de tussentijd nodig ik je uit om de komende weken in je gesprekken met andere mensen eens te letten op de waarden die verscholen zitten achter wat mensen over zichzelf zeggen. En probeer eens met enkele spontane, eenvoudige vragen wat meer te weten te komen over die achterliggende waarden of over de positieve intentie achter het gedrag of de gewoontes van je gesprekspartner.

11 februari 2007

betrokkenheid

Een onderwerp dat me heel sterk interesseert, is alles wat te maken heeft met betrokkenheid, teamgeest, inzet en groei van werknemers binnen hun team of job. Toevallig kwam ik daarnet een artikel tegen dat daarover gaat. Dit artikel stelt dat de volgende drie zaken als manager cruciaal zijn om te beheersen voor het creëren en behouden van betrokkenheid op de werkvloer:
  • zelf het goede voorbeeld geven
  • goed luisteren
  • openstaan voor nieuwe dingen
Wat ik nog interessanter vond, was een reactie van een lezer van dat artikel die het boek "Weg met alle regels" van Marcus Buckingham & Curt Coffman aanraadt. Daarin staat een heel handige en goede vragenlijst om de betrokkenheid van werknemers te meten. Ik geef hem hier even mee aan jullie en daag jullie uit om deze vragen eens voor en over jezelf te beantwoorden. Wat besluit je daaruit?

1. weet ik wat er op mijn werk van mij wordt verwacht ?

2. beschik ik over alle materialen en gereedschappen om mijn werk optimaal te kunnen verrichten ?

3. Ben ik in de gelegenheid om elke dag het werk te doen waar ik het beste ben ?

4. Heb ik de afgelopen week erkenning of lof gekregen voor het goede werk dat ik heb gedaan ?

5. Werkt mijn chef of iemand in het management de indruk dat ik als persoon belangrijk wordt gevonden ?

6. Is er op mijn werk iemand die mij aanmoedigt om mezelf verder te ontwikkelen ?

7. Heb ik op mijn werk het gevoel dat mijn mening ertoe doet ?

8. Geeft het doel of de missie van de onderneming mij het gevoel dat mijn werk van belang is ?

9. Is er mijn collega's veel aan gelegen om kwalitatief goed werk af te leveren ?

10. Heb ik op mijn werk een beste vriend ?

11. Heb ik de afgelopen zes maanden met iemand gepraat over de vooruitgang die ik heb gemaakt ?

12. Heb ik in mijn werk voldoende kansen om te leren en te groeien ?

10 februari 2007

jullie mening...

Daarnet heb ik m'n enquete afgesloten en jullie kunnen hier het resultaat bekijken. Er hebben heel wat van de lezers de tijd genomen om op m'n vraagjes te antwoorden, waarvoor duizendmaal dank !!

Wat ik besluit uit jullie antwoorden, is het volgende:
  • De antwoorden zijn representatief want praktisch iedereen die antwoordde, leest regelmatig deze blog.
  • Ik schrijf niet te vaak en de berichten zijn niet te lang voor jullie. Dus kan ik aan dit tempo verder schrijven en hoef ik niet bang te zijn om al eens een langer bericht te schrijven. Tof!
  • Iedereen begrijpt wat ik schrijf, maar 30% van de lezers vindt het moeilijk om concreet aan de slag te gaan met mijn schrijfsels. Ik vindt het zelf heel belangrijk om niet enkel theorie op te slorpen maar die theorie ook voor jezelf in de praktijk te brengen, want door te 'doen' leer je het meest. Daarom zal ik zeker proberen om wat ik schrijf nog concreter te verwoorden, zodat jullie er nog beter mee aan de slag kunnen als jullie dat willen.
  • Waar ik zelf het meest benieuwd naar was, was naar jullie antwoord op de voorlaatste vraag. Daaruit blijkt dat 14% van jullie mijn berichten niet persoonlijk genoeg vindt en meer over mijzelf wil lezen. 43% van jullie (en dus de meerderheid) is het daar niet mee eens. Toen ik pas met deze blog begon, was ik bang jullie te vervelen door teveel over mezelf te vertellen. Door daarover met een aantal van jullie te praten en er verder wat over op te zoeken, leerde ik dat een persoonlijke toets aan een blog ook heel veel voordelen heeft. Dus zal ik mij in de toekomst niet inhouden om voorbeeldjes of situaties uit m'n eigen leven in m'n schrijfsels te verwerken, op voorwaarde dat ze iets bijdragen aan de boodschap die ik in mijn bericht wil stoppen.



Nu ik toch een beetje de reflectieve toer aan het opgaan ben, nog wat andere cijfertjes over deze blog. Na ongeveer 100 dagen bloggen zijn er 1350 bezoekers op deze blog geweest die elke keer gemiddeld 2,2 pagina's gelezen hebben. Da's dus meer dan 13 bezoekers per dag. Een resultaat waar ik best tevreden over ben, gezien het feit dat ik totnogtoe amper reclame heb gemaakt voor m'n schrijfsels.

Als laatste voor vandaag wil ik afsluiten met een welgemeende dankjewel aan jullie allemaal! Want het is mede door jullie interessante reacties dat deze blog zo'n fijne ervaring voor me is. Dankjewel!

08 februari 2007

hoe goed ken jij jezelf?

Hoe goed ken jij jezelf? En hoeveel van jezelf laat jij aan anderen zien?

Op zich zijn dit al twee heel interessante vragen om eens voor jezelf over na te denken. Als je ze combineert en in een grafiekje stopt, wordt het nog interessanter en krijg je het zogenaamde Johari model. Dit model werd ontwikkeld door Joseph Luft en Harry Ingham (vandaar de naam Johari) en het geeft weer hoe iemand zichzelf ziet in relatie tot anderen.


Zoals je op de bovenstaande figuur ziet, wordt op een Johari schema grafisch voorgesteld hoeveel je van jezelf kent en hoeveel anderen van jou weten. Daardoor ontstaan vier gebieden (groen, oranje, paars en bruin in mijn voorbeeld) die ons veel over onszelf vertellen.


Zo zie je in deze grafiek bijvoorbeeld iemand voorgesteld die zichzelf helemaal niet goed kent maar wel heel open is naar anderen toe. Daardoor kennen andere mensen hem of haar vaak beter dan hij of zij zichzelf kent. Het ‘blinde’ gebied is het grootst.


Je kan je blinde gebied verkleinen door feedback over jezelf te vragen aan de mensen rondom jou (vrienden, collega’s, …). Het klinkt misschien een beetje raar om feedback over jezelf te vragen aan anderen, maar ik ken iemand die zich daar niets van aantrok en deze oefening voor zichzelf uitvoerde. Ze vroeg aan een aantal mensen hoe zij op hen overkwam en leerde heel veel over zichzelf uit de reacties.


Het ‘geheime’ gebied is het grootst als je jezelf heel goed kent en heel weinig van jezelf blootgeeft aan anderen. Voor mensen met dit type grafiek is het belangrijk om er zich in eerste instantie bewust van te worden dat ze zoveel van zichzelf verbergen voor anderen. Je kan het ‘geheime’ gebied verkleinen door dingen over jezelf te vertellen of te laten zien aan anderen.


In sommige situaties is het goed niet te veel van jezelf te laten zien. Maar in de meeste vormen van communicatie (ook in zakelijke gesprekken) zorgt openheid voor vertrouwen. Door iets van jezelf te vertellen of te laten zien, zal de andere je sneller gaan vertrouwen en zal je daardoor makkelijker en effectiever kunnen communiceren. Natuurlijk moet je ook hierin niet overdrijven want het is ook geen gezonde situatie om alles van jezelf zomaar aan iedereen bloot te geven.



De laatste extreme vorm van deze grafiek geeft een persoon weer die zichzelf helemaal niet goed kent en die daarenboven bijna niets van zichzelf blootgeeft aan andere mensen. Deze persoon heeft een groot ‘onbekend’ gebied en mist een stuk zelfkennis en openheid.

Bepaalde communicatie-experts zijn van mening dat je zelf je onbekende zone niet kan verkleinen. Ik ben echter overtuigd van het tegendeel!

Door jezelf te observeren en je bewust te worden van wat je doet, zegt en denkt zet je de eerste stappen in het verkleinen van je ‘onbekende’ gebied. Daarna kan je jezelf afvragen waarom je bepaalde dingen deed of zei. Of waarom je bepaalde dingen denkt of tegen jezelf zegt.

Probeer het maar eens! Denk eens aan de laatste keer dat je ruzie had met iemand. Wat deed en zei je juist? En vooral, wat zei je tegen jezelf in je hoofd? Waarom was de situatie zo belangrijk voor jou dat je boos werd of je zorgen maakte? Waar was je bang voor? Of denk eens aan een recente, heel leuke situatie. Waarom was dat zo leuk? Omwille van het gezelschap of omwille van wat je deed? Vond je het bijvoorbeeld fijn datje de ander kon helpen of voelde je jezelf graag gezien door de ander? Wat maakte dat dat zo’n prettige ervaring was?



Voila, nu is het aan jou! Ik daag je uit om een groep mensen te kiezen waarmee je vaak omgaat (je gezin, vrienden, collega’s, …) en op deze manier eens uit te zetten hoeveel zij van jou kennen en hoe goed jij jezelf kent. Veel plezier!


PS: Bedankt aan iedereen die de enquete invulde! Voor degenen die dat nog niet deden maar wel nog van plan zijn, jullie hebben nog twee dagen... zaterdag verwerk ik de resultaten.

06 februari 2007

een heel nieuw brein

Het boek ‘A Whole New Mind’ van Dan Pink is sinds gisteren eindelijk van m’n verlanglijstje naar m’n boekenrek verhuisd. Ik heb al veel over het boek gehoord en kijk er naar uit om erin te beginnen. Dit is alvast wat er op de achterflap staat:

Lawyers. Accountants. Software engineers. That's what Mom and Dad encouraged us to become. They were wrong. Gone is the age of "left-brain" dominance. The future belongs to a different kind of person, with a different kind of mind: designers, inventors, teachers, storytellers - creative and emphatic "right-brain" thinkers whose abilities mark the fault line between who gets ahead and who doesn't. Drawing on research from around the advanced world, Daniel Pink outlines the six fundamentally human abilities that are essential for professional success and personal fulfillment – and reveals how to master them. From a laughter club in Bombay, to an inner-city high school devoted to design, to a lesson on how to detect a sincere smile, A Whole New Mind takes readers to a daring new place, and offers a provocative and urgent new way of thinking about a future that has already arrived.

De zes rechter-hersenhelft-vaardigheden waarover Pink het heeft in dit boek zijn design, verhaal, symfonie, empathie, spel en betekenis. Wie deze onder de knie heeft, zal volgens de auteur een groot voordeel hebben in deze en de toekomstige wereld.

Ik ben benieuwd!

02 februari 2007

de ervaring van de gebruiker

Gisteren volgde ik een seminarie over usability waarop een aantal sprekers hun zegje kwamen doen over het gebruiksgemak van software en hardware. Het ging de hele dag over zaken als ‘user centered design’, de ‘user experience’, het gevoel van gebruikers bij een product, het integreren van gebruikers in het analyse- en ontwikkelproces, in termen van gebruikers-activiteiten denken in plaats van functionaliteiten, enzovoort.

Wat ongeveer elke spreker aanhaalde, was het belang van het zo vroeg mogelijk betrekken van de eindgebruikers (de mensen die het product later effectief gaan gebruiken) bij een project. Voor je zelfs met de analyse van een nieuw project begint, zou je moeten weten voor wie je een product maakt en wat de wensen, verwachtingen, kennis en gewoontes van die mensen zijn. Op voorhand samenzitten met je gebruikers is een must als je een ‘user centered’ en dus makkelijk bruikbaar product wil maken.

Op zich was het gisteren een heel leerrijk seminarie met verschillende, professionele sprekers. Wat me echter verbaasde, was dat er in mijn ogen praktisch geen enkele spreker de theorie ook bij z’n eigen presentatie in praktijk bracht. Er was niemand die ons vooraf of zelfs aan het begin van de presentatie vroeg wie we waren, wat we verwachtten, hoe we de presentatie wilden ‘gebruiken’ etc… Geen van allen wist dus wie de ‘gebruikers’ van zijn product (de presentatie) waren. En dat voor usability-experten! ;-)

Ik besef heel goed dat het bij een presentatie voor 25 personen moeilijk is om een gebruikers-analyse te doen, maar ik zag toch nog meer mogelijkheden om ons als publiek ook echt te laten ‘voelen’ wat usability is, en niet alleen te laten luisteren naar de theorie. Hoewel ik veel bijleerde, viel de ‘user experience’ me dus in het algemeen wat tegen.

Behalve bij één spreker. Hoewel ook hij het publiek niet vooraf had leren kennen, stak hij qua interactiviteit, enthousiasme en originaliteit stukken boven de rest uit. Hij gebruikte voortdurend quizjes waarbij wij gekleurde papiertjes moesten omhoog steken om te antwoorden. Dat zorgde ervoor dat je bij de zaak bleef, zelf mee dacht in plaats van passief te luisteren en niet al vooruit ging bladeren in de handouts ofzo. Bij die spreker kreeg ik wél het gevoel dat de presentatie om ons, de gebruikers, draaide en niet om de spreker of de theorie. Echt knap gedaan!

Als samenvattende tips en reminders voor mezelf en voor jou in verband met presenteren:

  • breng zoveel mogelijk interactie in je presentatie
  • leef en handel naar de theorie die je verkondigt
  • vraag jezelf vooraf af wat je publiek wil ervaren



PS: Vul snel mijn enquete in als je dat nog niet deed, want ik vroeg me al eerder af wat jullie willen ervaren op deze blog...